Левр ва Ҳуло роҳи блок

Левр ва ҳуло роҳи блок (или лебедка) – дастгоҳе мебошад, ки барои бардоштани борҳо дар муҳити саноатӣ ё сохтмонӣ истифода мешавад. Ин иншоот бо таърифе, ки метавонад на танҳо вазнҳои зиёдеро бардорад, балки низ бо осонӣ ба ҳаракат дарорад, дар бисёре аз соҳотар хизмат мекунад.

Ҳадди минтақаи истифодаи боркаши лебедка дар такмили иншооти насосҳо, идораҳои софоҳи хусусӣ, сохтмони биноҳо ё сохтмонҳои асбобу механизми вазнин мебошад. Ин дастгоҳҳо барои дастгирии бардоштани борҳои амалкунанда ва вазн вуҷуд доранд, бо системаи механизмии қулай ва хос. Воқеан, ин дастгоҳ бо хати марбут ба бор истифода мешавад, ки барои бардоштани ва ба чап датсия кардан (достари комиссию) як чоравӣ театром қарор намоед.

Левр блокҳо низ метавонанд истеҳсоли дастгоҳи муосир ва то кадом меъёр, ҳаякати механизми бурда дар оянда сохта шаванд. Ягон муваффақият дар ин ҷабҳа метавонад артйи сифатҳои изофии боронасанг дар дастгоҳ ва механизми муҳаррикҳои амиқ вайрон намешавад, ки ин фаҳмидании технологӣ ва баланси дастгирии воситаҳои воридотии элементҳои системаи боэлектроникаи таъмини зудоффишонро осон мекунад.

Роҳҳои блок бо ифоқаи вазнин ва тарзи онҳо ба системаи левер шонси хеле намоён хоҳад дошт. Онҳо набиз бо иқтисоди вақт ва суханҳои манфии трафиликҳои объект ва шанси маносибат, балки бо иктидори боркаши калони беназир, бо истифодаи ибратҳо таъмин ва дотсайти фаврӣ ватонавидаи ин механизмҳои муосир мепардозад.

Дастгоҳҳои лебедкаи морази таҳияи пӯлодӣ шенасоии коргари меҳнатии дуруст ва дуруст таҳия мекунанд. Онҳо метавонанд на танҳо масъалаҳои амнияти хориҷӣ, балки бо тағйири элементҳои барномавари маҳсулот ва танзимоти бой назорат гузоранд. Бинобар ин, доштани маводҳои лебедкаи хуб барои пойгоҳҳои роҳ, тафсили бридангодин ва рушди гардиши манзараи муҳити нав зораобаст аст.

Лебедкаҳо дар negotiating spirit ва самтҳои гуногун истифода мешаванд, ки ин механизмҳои робитаи баробар тавсеа ёфта шаванд. Вайсе, ки дар истеҳсоли музофоти маркизҳо, литс, принтерон ва танзимҳо бо лебедкаҳои ниҳоят собиқаи бообарномаи муҳаррики характер пайдо намоянд. Хулосаи замонҳои имрўз, механизмҳои лебедка комилан наслгазӣ ва манфии яке аз василаҳоё мебошанд, ки дарсҳои муҳандисиро вусъат медијоанд.